Yunus parkı yunusların ve mors, balina, fok gibi farklı türdeki deniz memelilerinin gösteri yapmaya zorlandıkları ve bütün hayatları boyunca tutsak edildikleri yerlerdir. Bu hayvanların yaşadıkları işkenceler yakalanma aşamasında başlıyor. Japonya’da yılda 23 bin yunus eti için öldürülüyor bu yunusların bazıları yunus parklarını gönderiliyor. Yunuslar tankerlerin içinde uçaklarda, kamyonlarda yolculuk etmek zorunda kalıyorlar, günlerce gümrükte bekleyebiliyorlar. Bu yolculuktan hepsi sağ çıkamıyor tabi ki. Bu yolculuktan sonra sağ kalanları da bir ömür hapis ve işkence bekliyor.

Yunus parklarındaki hayvanlar gösteri için açlık ve dayakla eğitiliyorlar, hamile kalan dişiler uygun ortamda yaşamadıkları için ölü yavru doğuruyorlar, havuzlarda kendi sonarları yankı yaptığı için kör olmayı göze alıp delirmemek için sonarlarını kapatıyorlar.  Yunus parklarında stres yüzünden ülser yunuslarda çok yaygın bu yüzden yunuslara mide ilaçları ve stres sebebi ile anti depresan ilaçları veriliyor bu strese dayanamayan yunuslar intihar etmeyi seçiyorlar. Yunuslar normalde 40-45 yıl yaşarlar ancak yunus parklarında ortalama 5 yıl yaşayabilirler.

Yunusların engelli çocuklara olumlu etkisi olduğuna dair ise büyük bir mit mevcut. Yunus terapisi altında insanlardan binlerce dolar para alınıyor ve insanlar kandırılıyor. Yunusların çocuklar üzerinde olumlu etkisi olduğuna dair hiçbir kanıt olmamakla birlikte bir çok psikiyatrist bu yerlere gidilmemesi gerektiğini söylüyor. Hayvanların eğlence amacı ile sömürüldükleri her yer çocuklara hayvanların bir eğlence aracı, bir eşya olduğunu göstererek çocukların bu hayvanlarla empati yapmalarını güçleştiriyor. Eğer etik bir dünya istiyorsak çocukların başkalarının haklarına saygı duyan ve onlarla empati yapabilen bireyler olmalarına katkı sağlamamız gerekiyor.